Diagnostics and treatment of ruminant diseases

ogólnoakademicki

fakultatywny

Anatomia, anatomia patologiczna, fizjologia, fizjopatologia, parazytologia, farmakologia, mikrobiologia, immunologia, diagnostyka kliniczna, choroby zwierząt gospodarskich.

Podczas wykładów prezentowane są: choroby niedoborowe bydła, wybrane zatrucia bydła, zatrucie ciążowe, osteodystrofia, osteomalacja, hemoglobinuria poporodowa, kwasica żwacza , zasady intensywnego leczenia krów zalegających, mastitis u małych przeżuwaczy, tężec, głowica, paratuberkuloza bydła. Ćwiczenia koncentrują się na: diagnostyce chorób przewodu pokarmowego bydła i leczeniu biegunek u cieląt.

Program opiera się na doświadczeniach uzyskanych w ciągu ostatnich 50 lat w warunkach austriackich przez prof. Baumgartnera. Rozwija i pogłębia nauczanie diagnostyki i terapii chorób nieinfekcyjnych i infekcyjnych, nie omawianych lub omawianych skrótowo w programie obowiązkowym Chorób zwierząt gospodarskich. Szczególny nacisk kładziony jest na mało znane w Polsce choroby bydła, owiec i kóz. Ćwiczenia kliniczne skupiają się na przedstawieniu modelu diagnostyki klinicznej i leczenia chorób przewodu pokarmowego bydła dorosłego i cieląt, wykorzystywanych w Klinice Chorób Przeżuwaczy w Wiedniu.

1. Divers T.J., Peek S.F (red).: Choroby bydła mlecznego. Elsevier, Urban & Partner, Wrocław 2011.

2. Dirksen G.,Gründer H-D., Stöber M.- Choroby wewnętrzne i chirurgia bydła. Galaktyka, Łódź 2008.

3. R.W. Blowey, A.D. Weaver: Atlas chorób bydła. Elsevier Urban & Partner, 2009

4. Z. Gliński,K. Kostro : Choroby zakaźne zwierząt z zarysem epidemiologii zwierząt i zoonoz, PWRiL, Warszawa 2003

5. Z. Larski: Diagnostyka wirusologiczna chorób zwierząt, PWRiL, Warszawa, 1992

6. Baumgatrner W.: „Diagnostyka kliniczna zwierząt“. Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2011.

Po ukończeniu przedmiotu student

W zakresie wiedzy:

- zna metody diagnostyczne stosowane w rozpoznawaniu chorób przewodu pokarmowego bydła

- opisuje, wyjaśnia i interpretuje dane uzyskane podczas wywiadu oraz badania klinicznego

- zbiera, analizuje i właściwie interpretuje dane kliniczne oraz wyniki badań laboratoryjnych i dodatkowych

- dokonuje wyboru adekwatnej terapii w stosunku do postawionej diagnozy

W zakresie umiejętności:

- przeprowadza wywiad lekarsko-weterynaryjny w celu uzyskania dokładnej informacji o pojedynczym zwierzęciu lub grupie zwierząt oraz jego lub ich środowisku bytowania

- przeprowadza pełne badanie kliniczne pacjenta.

- dobiera i stosuje właściwe leczenie.

W zakresie kompetencji społecznych:

- wykazuje odpowiedzialność za podejmowane decyzje wobec ludzi i zwierząt

- stawia dobro pacjenta na pierwszym miejscu.

- posiada umiejętność działania w warunkach niepewności i stresu

Podstawą oceny jest obecność na wykładach i ćwiczeniach, a także wykonanie opisu znaczenia, diagnozowania, w tym diagnozy różnicowej, obrazu klinicznego i anatomo-patologicznego, leczenia i zapobiegania zadanej jednostki chorobowej (grupy chorób) omawianej podczas realizacji przedmiotu.