Metody i optymalizacja nawożenia mikroelementami PRO-SI>METŻYMI
Wykład (WYK) Semestr zimowy 2019/20

Obowiązkowa:

Filipek T.(red.) 1999. Podstawy i skutki chemizacji agrosystemów. Wyd. AR Lublin.

Fotyma M., Mercik S., Faber A. 1989. Chemiczne podstawy żyzności gleb i nawożenia.

Grzebisz W. 2009 Nawożenie roślin uprawnych Cz. II Nawozy i systemy nawożenia. PWRiL.

Kabata-Pendias., Pendias H. 1999. Biogeochemia pierwiastków śladowych, Wyd. Naukowe PWN.

Uzupełniająca:

Mengel K., Kirkby E. 1983. Podstawy żywienia roślin. PWRiL.

Niell P. 1997. Chemia środowiska. Wyd. Naukowe PAN.

Nowotny–Mieczyńska A. (red.) 1976. Fizjologia mineralnego żywienia roślin.

Wąchalewski T. 1997. Elementy chemii środowiska. Wyd. AGH Kraków.

Po ukończeniu przedmiotu student

W zakresie wiedzy

Ma pogłębioną wiedzę o pierwiastkach i grupach związków chemicznych oraz z zakresu przemian chemicznych i biochemicznych niezbędną do zrozumienia procesów zachodzących w biosferze.

Ma zaawansowaną wiedzę w zakresie fizjologii roślin obejmującą mechanizmy regulacji procesów życiowych roślin, gospodarkę wodną i mineralną roślin, transport i dystrybucję związków mineralnych i organicznych w roślinach.

Potrafi wykorzystać wiedzę o wymaganiach siedliskowych, potrzebach pokarmowych, technikach i technologiach uprawy roślin oraz określić ich oddziaływanie, na jakość plonów i surowców roślinnych.

[RR_P6S_WG02; RR_P6S_WG03; RR_P6S_WK06]

W zakresie umiejętności

Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz je łączyć, interpretować i formułować wnioski.

Potrafi dokonać analizy czynników wpływających na produkcję rolniczą i jej jakość oraz stan środowiska naturalnego.

Potrafi planować ścieżkę własnego rozwoju zawodowego, rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie.

[RR_P6S_UW01; RR_P6S_UW02; RR_P6S_UU01]

W zakresie kompetencji społecznych

Potrafi podejmować działania w celu rozwiązywanie zaistniałych problemów zawodowych oraz ma świadomość samokształcenia i podnoszenia kompetencji zawodowych.

Potrafi sprecyzować priorytety służące realizacji różnych zadań.

Ma świadomość wagi i odpowiedzialności, za jakość produkcji roślinnej i stan środowiska przyrodniczego.

[RR_P6S_KK01; RR_P6S_KK03; RR_P6S_KO01]

Wiedza

Kolokwium.

Umiejętności

Ocena propozycji rozwiązań zagadnień problemowych.

Kompetencje społeczne

Udział i poprawność argumentacji w dyskusji.

Mikroelementy oraz pierwiastki śladowe; chemizm, formy występowania w środowisku. Mechanizmy pobierania i przemieszczania mikroskładników pokarmowych w roślinach. Pośrednie i bezpośrednie oddziaływanie właściwości gleb na dostępność mikroskładników dla roślin.

Ważniejsze interakcje występujące pomiędzy składnikami pokarmowymi w organizmach roślinnych. Rola mikroskładników w nagromadzaniu biomasy oraz w prawidłowym przebiegu faz fenologicznych. Szacowanie wymagań pokarmowych roślin konsumpcyjnych i przemysłowych.

Przyczyny występowania nadmiarów i niedoborów mikroelementów. Czynniki ograniczające możliwości zaspokajania potrzeb pokarmowych. Diagnostyka i optymalizacja środowiska wzrostu roślin. Doświadczalnictwo nawozowe. Analiza wyników wybranych doświadczeń wazonowych i polowych.

Optymalizacja nawożenia roślin, terminy i sposoby skutecznej aplikacji nawozów. Plany nawożenia. Bilansowanie składników. Zasady obliczania dawek Redystrybucja składników w plonach. Indeksy żniwne.

Suplementacja - nawozy mikroelementowe. Definicje, klasyfikacje, właściwości, asortyment. Zawartości mikroelementów w nawozach makroelementowych oraz w nawozach naturalnych. Nowoczesne trendy w produkcji nawozów, właściwości, modyfikacje form występowania składników w nawozach, chelatowanie i kompleksowanie.

Pośrednie i bezpośrednie oddziaływanie podaży wybranych pierwiastków na zapotrzebowanie i redystrybucję mikroskładników w roślinach. Zagrożenia środowiskowe wynikające z wprowadzania pierwiastków biogennych i metali ciężkich do łańcucha pokarmowego ludzi i do środowiska.

Kalibracja testów stosowanych do oceny zasobności gleb w mikroelementy. Nowe techniki testowania wybranych właściwości chemicznych środowiska. Modelowanie optymalnego stanu odżywienia roślin.