| Literatura: |
Obowiązkowa:
1. Agrios G.N., 2005. Plant pathology. Elsevier.
2. Kryczyński S., Weber Z., 2010. Fitopatologia, tom 1 i 2. PWRiL, Warszawa.
3. Zamorski C., 1984. Materiały do zajęć specjalizacyjnych specjalizacyjnych z fitopatologii. Cz. III. Zasady identyfikacji grzybów patogenicznych dla roślin. Wyd. SGGW-AR, Warszawa.
4. Boczek J., 2001. Nauka o szkodnikach roślin. PWRiL Warszawa.
5. Gillott C., 2005. Entomology. Springer.
6. Praca zbiorowa, 1994, 1996, 1999, 2001. Diagnostyka szkodników roślin i ich wrogów naturalnych. Wydawnictwo SGGW, Warszawa (IV części).
Uzupełniająca:
7. Kiraly Z., Klement Z., Solymosy F., Voros J., 1977. Fitopatologia – wybór metod badawczych. PWRiL, Warszawa.
Dettner K., Peters W. , 2010. Lehrbuch der Entomologie, Spektrum Akademischer Verlag.
|
| Efekty uczenia się: |
Po ukończeniu przedmiotu student
W zakresie wiedzy
Student nabywa teoretyczne i praktyczne wiadomości na temat symptomatologii, etiologii patogenów oraz morfologii i podstaw bionomii szkodników.
Zbiera wiadomości na temat diagnostyki różnych grup roślinach uprawnych. Rozumie zagrożenia abiotyczne i biotyczne dla roślin.
Nabywa umiejętności diagnozowania i oceny zagrożeń roślin uprawnych przez patogeny i szkodniki. Zna zasady prawidłowego pobierania prób polowych oraz pracy w laboratorium.
[RR_P6S_WK03; RR_P6S_WK07; RR_P6S_WK06]
W zakresie umiejętności
Student nabywa umiejętność diagnozowania chorób i szkodników roślin uprawnych. Zna metody diagnostyczne i potrafi się nimi posługiwać.
Potrafi ustalać progi zagrożenia przez szkodniki i choroby.
[RR_P6S_UW02; RR_P6S_UW03]
W zakresie kompetencji społecznych
Student wykazuje zrozumienie zjawisk zachodzących w roślinie pod wpływem pasożytowania patogenów i żerowania szkodników.
Rozwiązuje zaistniałe problemy zawodowe. Docenia potrzebę i konieczność samodoskonalenia i dokształcania. Diagnozuje choroby roślin uprawnych i szkodniki.
Ma świadomość odpowiedzialności za jakość produkcji i stan środowiska przyrodniczego. Przestrzega zasad Dobrej Praktyki Rolniczej.
[RR_P6S_KO02; RR_P6S_KK01; RR_P6S_KO01]
|
| Metody i kryteria oceniania: |
Wiedza
Egzamin pisemny, ocena z prezentacji z diagnostyki chorób i szkodników roślin rolniczych, ocena bieżących odpowiedzi na zajęciach.
Umiejętności
Ocena praktycznej umiejętności rozpoznawania chorób i uszkodzeń roślin rolniczych oraz ich patogenów i szkodników.
Kompetencje społeczne
Ocena wiedzy i treści prezentowanych w dyskusjach podczas zajęć. Ocena pracy w zespole.
|
| Zakres tematów: |
1. Zasady diagnozowania chorób roślin uprawnych. Objawy chorobowe powodowane przez czynniki abiotyczne i biotyczne (wirusy, wiroidy, fitoplazmy i bakterie, grzyby). Oznaki etiologiczne.
2. Prognozowanie i sygnalizacja występowania chorób roślin uprawnych. Metody diagnostyczne stosowane w fitopatologii.
3-4. Diagnostyka chorób zbóż.
5. Diagnostyka chorób kukurydzy i roślin bobowatych.
6. Diagnostyka chorób rzepaku.
7. Diagnostyka chorób roślin okopowych.
8. Doradztwo i profilaktyka w ochronie roślin. Sposób dobierania prób entomofaunistycznych.
9. Metody ustalania pojawu szkodnika i nasilenia występowania, ustalanie terminów zwalczania. Progi szkodliwości, podstawy prognozowania i sygnalizacji.
10. Dobór metody ochrony roślin, techniki ochrony roślin bezpośredniego zwalczania.
11. Profilaktyczne techniki ochrony roślin. Diagnostyka szkodników rzepaku.
12. Objawy uszkodzeń roślin powodowanych przez fitofagi i czynniki abiotyczne.
13. Diagnostyka szkodników wielożernych.
14. Diagnostyka szkodników upraw zbożowych.
15. Zaliczenie wykładów.
|
